... Ψυχές πηγαίνουν
άλλες έρχονται
για να κρατάμε μαζί
το Ίσο της Αθανασίας.
Πνεύμα που μ’ αγγίζει
έντονα
στο κοίλο της παλάμης.
«Εδώ είμαι!»:
Σύμπαν αδιαχώρητο
από έτη γεμάτα φώς ακοίταχτο
μέσα μου ψάχνει
γι’ άγραφα χειρόγραφα.
Για να με κάνει γνωστό σε μένα
και να σου μιλήσω
ο Άγνωστος
που με ξέρεις χρόνια.
Πού είναι η αρχή
πού το τέλος
αυτού του Κόσμου.
Τη στιγμή
που γίνεσαι Ουρανός
κι Αιθέρας
για να φτερουγίσει
η αναχωρούσα Ψυχή.
Σβήνει στο ηλιοβασίλεμα
θαμπός αποχαιρετισμός.
Στην παρειά της αντηλιάς του
ριγηλή
αργά κυλάει
η Ανάμνηση.
Θύμιος Γαζής
Παλίμψηστος: Πάπυρος ή περγαμηνή, όπου το αρχικό κείμενο
αποσβέστηκε για να γραφτεί άλλο.
Hinweis: Du kannst diesen Text leider nicht kommentieren, da der Verfasser keine Kommentare von nicht angemeldeten Nutzern erlaubt.