Putziger Name, dachte ich noch, bevor ich nach Rheinhessen gezogen bin. Dort aber erhellte sich mein Geist, als ich über dieses Gemüse mit einer mir nicht näher bekannten Einwohnerin meines kleinen Örtchens ins Gespräch kam.
Also, des war so, saacht sie. Ich war vorennerweile emol im Wasgau zum Eikaafe. Un wie isch so dosch die Reihe schleich, do hör ichs vornne vum Gemies aarisch brülle. Isch denk noch, was wohl des jetz widder soi, do heer isch des schunn widder.
Isch geh also vor zum - wohmer des Gemies oibagge duuhd - und da seh isch ganz allähh en komische Salad lieje . Un där duuht wimmere das ähm es Bludd gefriere duuhd.
Nimmischmid, och nimmisch doch mid - un wimmerd un wimmerd.
Wo des nun garnimmer uffhöre will, da fass isch mir än Herz un sach zumme, kumm, Klaaner, isch packdschoi.
Derhaam fracht moi Mann, was jetzt des schon widder wäre soll, mer hädde ja wohl kaan Mangel an Salad. Un weil isch aach käh Ahnung hat, was jetz des wär hab isch oifach zumme gesaacht, des wär Packdschoi.
Naja, där had mir des ja erst net glaabe wolle, is aber hernach ganz stolz zumme Nachbar gange un had gesaacht, soi Frah kennt jetz aach emol exodisch koche, se hädd schunn Pakchoi [/b]angeschaffd.
So also kam der Name des leckeren Gemüses in unseren Sprachgebrauch. Dinge sind manchmal so einfach!